با وجود این که تفاوتهایی در نحوه عملکرد درمانگران در روان درمانی کوتاه مدت به چشم میخورد، ولی بیشتر روشهای روان درمانی کوتاه مدت واجد ویژگیهای عمومی خاصی هستند. در این رابطه، شاید عمومیترین جنبه، فعالیت درمانگر باشد. در روان درمانی کوتاه مدت، درمانگر یک شرکت کننده فعال است. در صورت استفاده مؤثر از وقت روان درمانی، درمانگر عقب نمیماند و فقط یک شرکت کننده منفعل در امر درمان به حساب نمیآید. به علاوه، او باید فرایند درمان را مطابق با اهداف دلخواه درمان هدایت کند. هر چند انتظار میرود مراجع نیز یک شرکت کننده فعال باشد، درمانگر فعالانه در درمان شرکت میجوید و تا جای ممکن بهترین استفاده را از وقت میبرد. نظر به تنوع روشهای مختلف روان درمانی و اختلاف درمانگران در شیوه درمان، هیچ تخمین کم ی و دقیق در این باره که فعالیت درمانگر در درمان چه طور باید باشد وجود ندارد.