امروزه اکثر پژوهشهای روان شناختی بر مبنای روشی صورت میگیرند که به روش فرضی - قیاسی معروف شده است و مراحل اصلی آن را در کادر ۱.۳ مشاهده میکنید. روش مذکور، اساسا روشی است که در آن نظریه ها، (تبیین) های کلی از قوانین یا قواعد مشاهده شده با تدوین فرضیهها و آزمودن آنها ارزیابی میشوند. فرضیه ها، بیاناتی در مورد جهان هستیاند که از نظریههای کلیتر مشتق میشوند. به عنوان مثالی از روش فرضی - قیاسی، میتوان به نظریه تنبلی اجتماعی اشاره کرد که میگوید وقتی افراد در گروههای ناآشنا قرار میگیرند، احساس بازداری میکنند و هر چه تعداد افراد گروه افزایش یابد، بیشتر به این احساس میرسند که تلاش شخصیشان بیاهمیت و غیر ضروری است. براساس این نظریه، میتوان فرضیهای اختصاصیتر مطرح کرد مبنی بر اینکه وقتی افراد در گروه قرار میگیرند، کم کاری میکنند. اگر بخواهیم این فرضیه را به صورت تجربی بیازماییم، میتوانیم آزمایشی ترتیب دهیم و در آن از افراد بخواهیم به صورت انفرادی یا در قالب گروههایی با اندازههای مختلف در مسابقه طناب کشی شرکت کنند. این آزمایش را قبلا اینگهام، لوینگر، گریوز و پکهام (۱۹۷۴) انجام داده اند. در این آزمایش پیش بینی شده بود که هر چه تعداد افراد گروه بیشتر باشد، میانگین کوشش افراد کمتر خواهد بود که نتیجه آزمایش این پیش بینی را تأیید کرد.