اقدامپژوهی یکی از جدیدترین و چالش انگیزترین روشهای تحقیق در علوم اجتماعی است. چالشانگیزی این روش، در تنوع برداشتها و تفاوت در مفهوم پردازیها نهفته است. این روش، در علوم تربیتی و در قلمرو تعلیم و تربیت نیز باعث بروز مجادلات و طرح مباحث اساسی شده است. این مباحث دامنه گستردهای دارند که از موضوعات روششناسی تا جزئیترین شیوههای اجرای اقدامپژوهی را در برمی گیرد.
اتفاق نظری بر سر مفهوم، روش و چگونگی ارزشیابی اقدامپژوهی وجود ندارد. این ویژگی نه تنها امتیازی منفی برای این روش تحقیق نیست، بلکه ارزش آن را نشان میدهد. این ادعا در انعطافپذیری بالای اقدامپژوهی ریشه دارد؛ انعطافپذیری سبب میشود پژوهشگر خود را در قالبهای محدود که در سایر روشهای تحقیق تجویز میشود، زندانی نکند. اقدامپژوهی ضمن این که روش خاص خود را دارد، نسخه معینی را تجویز نمیکند، بلکه دست پژوهشگر را در مراحل تحقیق بر اساس تشخیصی که از ویژگیها و جایگاه مسئله مورد نظر دارد باز میگذارد. این ویژگی ظرفیت خلق ایدههای جدید در حل مسئله را افزایش میدهد و باعث میشود که هر اقدامپژوه به سهم خود، نگاه خاصی به مسئلهای واحد داشته باشد.