راه دیگر سنجش یادگیری، استفاده از نظر افراد دیگر، معلمان، والدین، مدیران، پژوهشگران، همسالان و غیره و درجه بندی کمیت یا کیفیت یادگیری فراگیران است. درجه بندی به وسیله دیگران، دادههای قابل استنادی برای دستیابی به میزان یادگیری فراگیران است. در عین حال، این دادهها باید با پاسخهای واقعی فراگیران ترکیب شود. درجه بندیهای مورد بحث به شناسایی فراگیرانی کمک میکند که نیازهای خاصی دارند.
یکی از مزایای درجه بندی به وسیله دیگران این است که مشاهده گران احتمالا عینیتر از خود فراگیران میتوانند دربارۀ آنان قضاوت کنند. همچنین میتواند به فرایند یادگیری که زمینه رفتار فرد است نیز توجه داشته باشد. مانند انگیزش و نگرش و دادههایی را فراهم آورد که با مشاهده مستقیم قابل دستیابی نیست. در عین حال این روش در مقایسه با مشاهده مستقیم، مستلزم استنباطهای بیشتری است. قضاوت دربارۀ عمق یادگیری فراگیران یا طرز نگرش آنان نسبت به درس، بسیار دشوار است. به علاوه درجه بندی، مستلزم این است که مشاهده کننده بتواند آنچه را فراگیر انجام میدهد به یاد آورد؛ در غیر این صورت به دلیل یادآوری انتخابی مشاهده کننده از رفتارهای مثبت یا منفی، درجه بندی قابل اعتمادی نخواهد بود.
پیشگفتار
فصل اول: درآمدی بر روانشناسی یادگیری
فصل دوم: یادگیری و فلسفه
فصل سوم: نظریههای رفتاری
فصل چهارم: نظریههای شناختی - اجتماعی
فصل پنجم: الگوی پردازش اطلاعات در یادگیری
فصل ششم: فرایندهای شناختی یادگیری
فصل هفتم: یادگیری و رشد
فصل هشتم: خود-گردانی در یادگیری
فصل نهم: انگیزش و یادگیری
فصل دهم: چشم اندازهای جدید در یادگیری
منابع
واژه نامه (انگلیسی - فارسی)
واژه نامه (فارسی - انگلیسی)
اعلام