رابطه ی بین مترجم و متن منتخب در زبان مبدأ به عنوان تمثیلی از یک فرهنگ (با ویژگی های تعریف شده) رابطه ای تصادفی و دلبخواه نیست، بلکه از نهادهای اجتماعی و دیگر عوامل فرهنگی تأثیر می پذیرد. از طرفی، حضور مترجم در فرهنگ مقصد نیز از نهادهای اجتماعی و دیگر عوامل متأثر می شود و برآیند این تأثیرات در ترجمه ی اثر انعکاس می یابد. هدف از ترجمه ی این سه مقاله معرفی سیر تکاملی نظریه ی نقد از دیدگاه زبان شناسی نقشگراست، تا نشان دهد آن چه تا کنون به طور سنتی، نقد ترجمه نامیده شده، بر اساس ضوابطی همچون درست و غلط، وفادار و آزاد و... صورت گرفته که عمدتاً متأثر از تفکر ساختارگرایانه ی دو ارزشی است. اما رویکردهای نوینی همچون تحلیل گفتمان انتقادی که با نگاهی منتقدانه در هم تنیدگی شکل دهنده ی متن را مشاهده می کند، ترجمه ی یک متن را از مبدأ به مقصد نیز از همان ظرفیت های نقدپذیری برخوردار می داند که می توان ساختارهای روابط قدرت و ایدئولوژی را در آن مشاهده کرد.