ایرانی ها رومن گاری را بیشتر با رمان های خداحافظ گری کوپر با ترجمه ی سروش حبیبی و همچنین زندگی در پیش رو با ترجمه ی لیلی گلستان می شناسند. بنابراین او به درستی در ایران به عنوان رمان نویس شناخته شده؛ اما یک مجموعه داستان درخشان نیز دارد که ترجمه ی پنج داستان آن با نام پرندگان می روند در پرو می میرند در ایران معرفی شده و دلیل این شهرت علاوه بر داستان های فوق العاده، ترجمه ی استاد ابوالحسن نجفی از این داستان ها است. چندی پیش مجموعه داستانی دستم رسید از رومن گاری که نامش با این عنوان تفاوت داشت و در مجموعه ی کتاب های دو یورویی انتشارات گالیمار منتشر شده بود. از آن جایی که آقای نجفی دست به کار ترجمه ی این اثر برده بود، می دانستم ترجمه ی دوباره ی این داستان ها در حال حاضر لزومی ندارد (امیدوارم این ترجمه بعد از سال ها تجدید چاپ شود)، ولی با نگاهی به عناوین داستان ها پی بردم فقط پنج داستانِ مجموعه ترجمه شده و درست پنج تای دیگر از داستان ها در این مجموعه ای است که دست من رسیده. پس وقت را تلف نکردم و با اجازه ی استاد پنج داستان دیگر رومن گاری را ترجمه کرده و تقدیم دوست داران این نویسنده می کنم. در پایان باید اشاره کنم که تمام پانویس ها از مترجم است.