معرکه اثری است مستند درباره ی جنگ. روژه نیمیهمی گوید: این کتاب ارزش و اهمیت بسیاری دارد، چرا که به نظر اتوبیوگرافیک است. رمان، ماجراهای سربازی را بازگو می کند که داوطلبانه در هفدهمین قشون سواره نظام ثبت نام کرده است؛ نیمه شب و هنگام گشت زنی شبانه به قرارگاه می رسد سلین، زبان بریده بریده و بی منطق یک افسر جزء بسیار عصبانی را که از سر خشم دست به کارهای خنده دار می زند، به طور شگفت انگیزی بازپروری کرده است. هرگز در هنر فحش و ناسزا غرق نشده، همچنان که در اغراق هم زیاده روی نکرده است، چرا که همه می دانیم در باب اصطبل و فحش های مربوط به این فضا، اغراق حرف اول را می زند سربازخانه ی قشون هفدهم توصیف نشده است، بلکه حاضر است، نمایان است، کم کم از دل شب بیرون می آید، سربازهای چسبناک اهل برتانی، از لابه لای گفت و گوی آدم ها سر در می آورند، با سبیل های پرپشت، و شمشیرهایی که روی سنگ فرش ها کشیده می شود و صدا می دهد: سربازهای برتانی کوتاه اند و شمشیرها بلند همچنین ژان فروستیه، نویسنده و منتقد فرانسوی، می گوید: سلین را به شما توصیه می کنم، در باب آداب و رسوم ارتش، معرکه اش قابل تحسین است.