از زمانی که ترمن کار اصلی خود در خصوص کودکان تیزهوش را در سال ۱۹۲۵ منتشر کرد (ترمن ۱۹۲۵)، دانشمندان، مربیان و والدین به دنبال درک بهتر شناسایی و فراهم کردن مسیر برای بچههای تیزهوش بودند. ارزیابی و شناسایی نوجوانان و کودکان تیزهوش، تمرکز اصلی مطالعات صورت گرفته در خصوص نیازهای آموزشی این کودکان و نوجوانان ویژه بوده است. این فصل، ارزیابی کودکان تیزهوش را با استفاده از WISCIV بررسی میکند. مقیاسهای وکسلر به طور کلی بیشترین ابزار استفاده شده برای این منظور هستند. تا اندازهای به دلیل اینکه این مقیاسها از جمله آزمونهای هوش هستند که بیشترین استفاده در مدارس امروزی ایالات متحده را دارند و به دلیل اینکه بیشتر سیستمهای مدارس معمولا نوجوان یا کودک تیزهوش را یا به لحاظ هوشی و یا تحصیلی یا هر دو باهوش میپندارند. (ماکر میشرا و کلوسمر ۱۹۸۷) پژوهشی کشوری در خصوص ابزارهای سنجش در میان روانشناسان مدارس انجام دادند و دریافتند که مقاسهای هوشی وکسلر به اولین انتخاب جهت ارزیابی کودکان تیزهوش تبدیل شده اند.