یادگیری انسان فرایندی مادام العمر است. این پدیده به دلیل افزایش سرعت تغییر در جامعه روز به روز اهمیت بیشتری یافته، چرا که لازم است اعضای جامعه همواره یاد بگیرند تا بتوانند عضو جامعه باقی بمانند. البته این پدیده ای جدید نیست. احتمال دارد انسان همواره قابلیت یادگیری در تمام عمر را داشته، اما تصور می شود در زمان های گذشته در مقایسه با عصر حاضر، نیاز کمتری نسبت به آن احساس می کرده است. در نتیجه یادگیری مادام العمر در نوشته های سال های اخیر اهمیت خاصی پیدا کرده است. با این حال در این کتاب تصریح خواهد شد که یادگیری مادام العمر به معنی آموزش مادام العمر نیست؛ زیرا یادگیری و آموزش دو مفهوم کاملا متفاوت اند. با این وصف، گفته می شود که باید برای تمامی سال های حیات انسان ها تعلیم و تربیت فراهم کرد. اگرچه تأمین این نوع تعلیم و تربیت کلا به وسیله دولت عملی نیست و نباید چنین باشد.
این اندیشه که باید بزرگسالان به صحنه آموزش و پرورش بازگردند، امروزه در مقایسه با حتی بیست سال پیش نیز امری بدیهی محسوب می شود. با این حال هنوز هم چنین متداول است که گویی کاربرد اصطلاح آموزش و پرورش مختص کودکان است.