انگیزش عاملی است که به رفتار انسان انرژی و مسیر می دهد. انگیزش به صورت فردی - شخصی - ذهنى تمایل آگاهانه یا هشیار روی می دهد؛ مثل میل به غذا، آب، برقراری رابطه جنسی. اکثر انسان ها به طور ارادی تصمیم می گیرند که طبق امیالشان عمل کنند یا عمل نکنند. افراد می توانند خودشان را مجبور کنند تا کاری را انجام دهند که اصلا تمایلی به انجام دادن آن ندارند. حتی ممکن است تصمیم بگیرند درباره بعضی امیال فکر هم نکنند، مخصوصا امیالی که نمی خواهند در ارتباط با آنها کاری انجام دهند. با این حال، کنترل مستقیم انگیزه ها بسیار دشوار و حتی گاهی غیر ممکن است. وقتی به شدت گرممان است و تشنه هستیم نمی توانیم در مقابل تمایل خود برای ایستادن در مقابل کولر یا نوشیدن آب سرد مقاومت کنیم. به نظر می رسد که انتخاب ارادی، معلول انگیزه های انسان است نه علت آنها، بنابراین اگر انگیزش را تصمیم ارادی کنترل نمی کند پس چه چیزی آن را کنترل می کند؟ به طور کلی انگیزش به عواملی اشاره دارد که رفتارهای هدفمند را فعال می سازند، هدایت می کنند و به آنها تداوم می بخشند. بعد از چند ساعت درس خواندن وقتی از صندلی بلند می شوید، می روید از یخچال چیزی بر می دارید و می خورید، احتمالا استنباط می کنید که انگیزه رفتارتان، گرسنگی است. انگیزه گرسنگی رفتار شما را فعال می کند (باعث می شود که از جایتان بلند شوید)، آن را هدایت می کند، (شما را به طرف یخچال می برد) و به آن تداوم می دهد (در تمام مدتی که ساندویچ درست می کنید و آن را می خورید) تا بالاخره به هدفتان می رسید (برطرف کردن گرسنگی). انگیزه ها، چراهای رفتار، یعنی نیازها یا خواسته هایی هستند که رفتار را سوق می دهند و توضیح می دهند که چرا رفتار های مختلفی انجام می دهیم. انگیزه دیده نمی شود، بلکه استنباط می شود، همانطور که جاذبه زمین استنباط می شود.