مسافرت موقت، با مقیاس وسیعی که امروزه متداول است، پدیدهای نسبتا جدید است. در گذشته، افراد معدودی از اوقات فراغت خود لذت میبردند و وقت آزاد عادی عموما به امور مذهبی اختصاص مییافت؛ به همین دلیل در زبان انگلیسی کلمه «ایام تعطیل»، از ترکیب ایام مقدس گرفته شده است. بیشتر مسافران هم زائران مکانهای مذهبی بودند. بعدها با افزایش اضطراب و فشارهای جسمی و روانی زندگی، مردم برای حفظ سلامت خود سفر کردند و با شروع عصر خردورزی به سفرهای فرهنگی روی آوردند.
قدیمیترین اشکال رایج گردشگری در اروپا، مسافرتهای اشراف و شاهزادههای جوان به نقاط مختلف برای آشنایی با شیوههای مختلف حکومت و زندگی مردم بود.
تا آنجا که اطلاعات تاریخی نشان میدهد، قرنها پیش از میلاد مسیح، فنیقیها که مردمی تجارت پیشه بودند، از طریق دریا و زمین برای عرضه و فروش محصولات خود و خرید اجناس و محصولات دیگران سفر میکردند و این شجاعت و استقبال آنها از خطر، راه را برای نشر تمدن و گسترش فرهنگ اقوام مختلف و آشنا ساختن آنها با یکدیگر هموار میساخت.