کتاب اتاق افسران

سمیه نوروزی: رمان اتاق افسران نوشته ی مارک دوگن از نمونه ی رمان هایی ا ست که سوژه ی خاص آن ها مخاطب شان را تحت تأثیر قرار می دهد. در واقع در این گونه رمان ها موضوع و اُبژه ای منحصربه فرد بیش از سایر مؤلفه ها به جذابیت آن کمک می کند.

اتاق افسران روایتی است از سربازان جنگ جهانی اول؛ از مهندس نظامی که دقیقاً در روزهای اول جنگ مورد اصابت ترکش خمپاره قرار می گیرد و بخش های مهمی از صورت و دهانش را از دست می دهد. این نقص که برآیندی است از ویژگی های خاص جنگ جهانی اول، انسان خاصی را هم به وجود می آورد. بیشتر فضای رمان در بیمارستان نظامی می گذرد، در سالنی که صورت ازدست داده هایی همچون شخصیت اول در آن بستری هستند و آرام آرام ناچار می شوند با زیست جدید خود خو کنند. دوگن از امر خشن در رمان بسیار استفاده می کند و در این امر نیز خونسرد است. به همین دلیل اتاق افسران نوعی رمان جنگ است که در آن انسان حاضر در متن، ترحم نمی کند، درگیر استعاره های کلان نمی شود، اما به وضعیت خود فکر می کند. هر چند این را هم باید گفت که رمان به هیچ عنوان جزء رمان های رئالیستی سیاه یا اکسپرسیونیستی طبقه بندی نمی شود؛ زیرا نویسنده خوش بینانه به جهان بیرونی می نگرد و علی رغم حجم بالای جنازه ها و زخم هایی که در این رمان وجود دارد، می توان گفت اتاق افسران نوعی روایت است از یک شرایط خاص. حال زیستن با این شرایط خاص برای پاره ای شخصیت ها، مصیبت ها و وضعیت هایی تراژیک پیش می آورد و برای پاره ای قابل حل است. در خوانش این رمان باید توجه داشت که این اثر تلاش دارد استعاره ی از دست دادن صورت، زبان، فک، یا عناصری را که مهم ترین سازندگان چهره ی انسانی به حساب می آیند، به شکلی غیرنمادین و کاملاً رئالیستی روایت کند. برای همین ناچار است از روابط سه قهرمان اصلی و چند راوی فرعی به نحوی استفاده کند که رمان سمتِ سمبلیک شدن پیش نرود و همان حالت رئالیستی خود را حفظ کند. دوگن که اصولاً علاقه ی خاصی به فضاهای عجیب و موضوع های خاص دارد، در این رمان نیز می کوشد یک فرایند نسبتاً طولانی زمانی، یعنی از شروع جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم را با حالتی گزارشی به تصویر بکشد تا ساخته شدن نوعی انسان جدید زخم خورده در جنگ را برای خواننده به نمایش بگذارد. اتاق افسران دقیقاً از چنین فرایندی استفاده می کند. زیرا امر تاریخی با وضعیت انسانی خلط شده و به نویسنده اجازه می دهد تا جهان بی رحم زیستی پیرامون را به نحوی بازسازی کند که قهرمان ها بتوانند سیر تطور آن را نشان دهند و این مهم ترین تکنیک نویسنده در نوشتن این رمان است.

• خداحافظ گاری کوپر ~رومن گاری، سروش حبیبی (مترجم)
• دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد ~آنا گاوالدا، الهام دارچینیان (مترجم)
• یک روز قشنگ بارانی: پنج داستان کوتاه ~اریک-امانوئل اشمیت، شهلا حائری (مترجم)
• همه می میرند ~سیمون دو بووار، مهدی سحابی (مترجم)
• مائده های زمینی و مائده های تازه ~آندره پل گیوم ژید، مهستی بحرینی (مترجم)
• موارد بیشتر (1696)

• اتاق افسران ~مارک دوگن، پرویز شهدی (مترجم)، سمیه نوروزی (ویراستار)
• اراده ~مارک دوگن، ابوالفضل الله دادی (مترجم)، الهام باقری (ویراستار)
• شفافیت ~مارک دوگن، سعید صادقیان (مترجم)، احمد پورامینی (ویراستار)

• بیگانه ~آلبر کامو، پرویز شهدی (مترجم)
• شوالیه ناموجود ~ایتالو کالوینو، پرویز شهدی (مترجم)
• شرق بهشت ~جان استاین بک، پرویز شهدی (مترجم)
• دزیره ~آنه ماری سلینکو، پرویز شهدی (مترجم)
• دیوانه بازی ~کریستیان بوبن، پرویز شهدی (مترجم)، کاظم فرهادی (ویراستار)

• مرگ نور ~طاهر بن جلون، محمدهادی خلیل نژادی (مترجم)، بهمن یغمایی (مترجم)، سمیه نوروزی (ویراستار)
• اتاق افسران ~مارک دوگن، پرویز شهدی (مترجم)، سمیه نوروزی (ویراستار)
• کشش ها ~دیدیه ون کولارت، حسین سلیمانی نژاد (مترجم)، سمیه نوروزی (ویراستار)
• مرد خسته ~طاهر بن جلون، سمیه نوروزی (مترجم)
• الدورادو ~لوران گوده، حسین سلیمانی نژاد (مترجم)، سمیه نوروزی (ویراستار)