درمان خانواده: این کار که در مونترال آغاز شد، با رفتن اپستین به دانشگاه مک مستر در همیلتون انتاریو تداوم یافت. در انتاریو بود که طرحواره طبقهبندی خانواده، به مدل کارکرد خانواده مک مستر بدل شد. حالا نه فقط مفاهیم آن کاملا تعریف و عملیاتی شده بود، بلکه مخاطبان جدید نیز آن را مورد ارزشیابی مجدد قرار دادند؛ به این معنا که اپستین و همکارانش گروهی از دانشجویان را به همکاری دعوت کردند تا ببینند آیا این الگوی نظری را میتوان به صورت یک مجموعه توسط دیگران ارائه و آموزش داد و آیا قابل آموزش و یادگیری است. استین نمیخواست پذیرش این مدل، صرفا متکی بر جوهره و زیرکی معلمان باشد. پدید آورندگان ایدههای خود را در هر مرحله از پیشرفت به دانشجویان و گروههای مختلف دانشگاهی از جمله روانپزشکان، روانشناسان، مددکاران اجتماعی، پژوهشگران علوم اجتماعی و رفتاری و پزشکان خانواده ارائه میکردند و نتایجی که آنها ارائه میدادند، در مدل به کار گرفته میشد. بدین نحو، سالها کار بالینی و پژوهشی اپستین و همکارانش به طور جالبی در تکمیل مدل مک مستر از کارکرد خانواده به کار گرفته شد. چند سال بعد از آن که اپستین و دو همکارش به نامهای دو آن بیشاپ و گابور کیتنر به دانشگاه براون رفتند، کار روی این مدل به پایان رسید.