روان شناسی تجربی یا آزمایشی، یکی از رشته های علم روان شناسی است که با زیست شناسی، فیزیولوژی، تشریح عصب شناسی در پیشرفت روان شناسی آزمایشی بسیار مؤثر بوده اند. دانشمندان آلمانی کمک های فراوانی در جهت آزمایشی نمودن روان شناسی به این علم کرده اند. اگر چه خدمات دانشمندان سایر کشورها نظیر انگلستان، فرانسه و آمریکا را نیز در جهت علمی شدن روان شناسی نمی توان نادیده گرفت.
روانشناسی تجربی (آزمایشی)، یک روش علمی برای بررسی رفتار موجود زنده و پدیدههای روانی است. همه ما برای سؤالهایی نظیر چرا برخی چاق هستند؟ چرا برخی پرخاشگرند؟ چرا برخی سخت کوشند؟ پاسخهایی داریم، اما آنچه روانشناسی را متفاوت میکند این است که روانشناسی علمی تجربی است. منظور از تجربی چیست؟ تجربی نگری فرضی است که میگوید دانش باید از طریق مشاهده کسب شود. وقتی میگوییم روانشناسی علمی تجربی است، منظورمان این است که نتایج آن به جای استدلال، گمانه زنی، عقاید سنتی یا عقل سلیم، کاملا بر مشاهده سیستماتیک (مستقیم) استوار است. روانشناسان تنها به داشتن دیدگاههایی که منطقی موجه و پذیرفتنی هستند اکتفا نمیکنند؛ آنها برای آزمودن دیدگاههایشان پژوهشهایی را تدارک میبینند. در حالی که تفکرات روزانه ما بدون ساختار بیقاعده و بسیار ذهنی هستند، پژوهشهای آنها با ساختار قاعدهمند و عینی میباشند. (ویتن و لوید، ۲۰۰۶) تجربه افراد از دنیا بسیار ذهنی است. گرچه فرایند ادراکی (ادراک دیدنیها یا شنیدنی ها) فرآیندی منفعل یا نافعال نیست، ما فعالانه تحریک وارده را پردازش میکنیم، روی برخی از جنبههای آن تمرکز میکنیم و جنبههای دیگر را نادیده میگیریم.