سبد خرید شما خالی است.
هنگامی که از گویش های سرزمین های ایرانی سخن می گوییم به طور کلی لهجه های گوناگونی از فارسی را در نظر داریم که هنوز هم به تعداد زیاد در زمان ما باقی است، مانند گیلکی و مازندرانی در مناطق ساحلی دریای خزر، سیوندی در فارس، گویش زردشتیان در یزد و کرمان و مانند آن ها. البته این گویش ها از هزار سال پیش رواج داشته و به احتمال، حتی بیش از امروز متداول بوده است. با این همه قصد این کتاب بررسی گویش ها نیست بلکه به شکل های محلی زبان مشترک یعنی فارسی نظر دارد که در حدود قرن های دهم و یازدهم م./ چهارم و پنجم ه.ق وجود داشته است.