تحلیل سیاست خارجی از حوزه های مهم مطالعاتی در رشته روابط بین الملل محسوب می شود. این حوزه که به جای توجه به سطح نظام بین الملل و نهادها و تعاملات و فرایندهای آن بر شکل گیری سیاست خارجی و تصمیم گیری در این حوزه تمرکز دارد کمتر برای دانشجویان و حتی دانش پژوهان روابط بین الملل در ایران شناخته شده است.
وجه تمایز حوزه تحلیل سیاست خارجی توجه به عوامل سطح داخل کشورها برای تبیین سیاست خارجی آن ها است و این بدان معناست که از منظر تحلیل سیاست خارجی، این عوامل پس از گذشتن از کانال عوامل داخلی تاثیر خود را بر جا می گذارند.
این حوزه مطالعاتی خود مشتمل بر رویکررهای مفهومی و نظری متعددی است. در این میان رویکر های مبتنی بر روان شناسی به ویژه روان شناسی ادراکی جاذبه های خاص خود را داشته و دارند.
روان شناسی ادراکی را دانشی می دانند که به این می پردازد که ما چگونه می اندیشیم و این که چگونه اطلاعات را به دست می آوریم، پردازش می کنیم و نگاه می داریم و به این ترتیب با عطف توجه به فرایندهای ذهنی تلاش بر درک کنش انسانی دارد.
علمای روابط بین الملل که به تحلیل سیاست خارجی از این رویکرد می پردازند از مفاهیم و نظریه های روان شناسی ادراکی برای توضیح تصمیماتی که مقامات عالی رتبه در حوزه سیاست خارجی اتخاذ می کنند بهره می گیرند.
عمده ترین کانون توجه آن ها این است که تصمیم گیرندگان در عرصه سیاست خارجی که با جهانی بسیار پیچیده روبرو هستند چگونه تصمیمات سیاست خارجی خصوصا در دوره های بحرانی باید در زمانی کوتاه اتخاذ شوند.