این کتاب با هدف تبیین قدرت مشروع و دولت مورد تأیید قرآن به بررسی ویژگی های مشروعیت و مقبولیت در اسلام و سایر ادیان و نیز از منظر سایر متفکران می پردازد. در فصل اول به بررسی روش های بررسی متون دینی می پردازد و از میان آنها روش تدبری در آیات انتخاب می شود. همچنین معانی مشروعیت و تقسیم بندی های مختلف آن و نیز اصطلاحات مرتبط و نزدیک به این مفهوم مانند مقبولیت، قانونیت، کارآمدی، مصلحت، حاکمیت و غیره در قرآن و آسیب شناسی آنها در دیدگاه اندیشمندان و فلاسفه بزرگ قدیم و جدید غرب درباره این مفاهیم بررسی می شود. سپس با اشاره به مشروعیت سیاسی در اسلام، با بررسی اصطلاحات قرآنی در حیطه حکومت و دولت ماند ولایت، حکومت و غیره در قرآن واژه «اطاعت» گزینش می شود. در ادامه با استخراج صفات و ویژگی هایی مذموم، قدرت و دولت های نامشروع از دیدگاه قرآن معرفی می شوند. در فصل سوم نیز به عکس فصل قبل به ویژگی های قدرت و دولت های مشروع و حاکم مشروع از دیدگاه قرآن اشاره می شود. البته با ذاتی دانستن سیاست برای پیامبران، ائمه و اولیاءالله، به مقایسه خلافت در اهل سنت با امامت و ولی فقیه در شیعه می پردازد و جمهوری اسلامی ایران را به عنوان شاهد مثال بیان می کند.