در جلد دومِ این کتاب، همچون جلد نخست، با شالوده های نظریِ داستان کوتاه پیش شرط نقد فرض شده است. از این رو، نویسنده در فصل های اول و دوم عناصر و ویژگی های داستان کوتاه مدرن را شرح می دهد. ساختار سه فصل بعدی از این قرار است که ابتدا یکی از نظریه های داستان کوتاه مدرنیستی با بسط و تکمیل و افزودنِ نکات و مثال های روشنگر، معرفی می شود و سپس نمونه هایی ممتاز از داستان مدرن ایرانی از منظر همان نظریه مشروحاً مورد بررسی قرار می گیرند. به منظور آشناییِ بیشترِ خواننده با جریان های داستان نویسی در دهه های اخیر و گستره ی مضامین آن، در فصل آخر شش نمونه ی شاخصِ دیگر از داستان های مدرن ایرانی نقد شده اند. رویکرد نویسنده در این مجلد، مانند مجلد قبلی، میان رشته ای است و او به نقاشی های امپرسیونیستی، شعرهای ایماژیستی و فیلم های سینمایی می پردازد تا چهارچوبی برای فهم و نقد داستان به دست دهد. آخرین داستان بررسی شده در کتاب حاضر، یکی از نخستین آثار واجد ابتکارهای فراداستانی در ایران است و حرکت داستان کوتاه ما به سوی پسامدرنیسم را نشان می دهد. در جلد دومِ این کتاب، نویسنده علاوه بر تحلیل های موردی و اشاره به داستان های متعدد، مجموعاً پانزده داستان کوتاه مدرن ایرانی را به تفصیل نقد کرده است.