سبد خرید شما خالی است.
زهرا پورقربان: چندی پیش گوشه ی کتابی خواندم هر وقت چشمتان از نگاه کردن به روی زمین خسته شد، نگاهتان را به آسمان بدوزید. دیرزمانی است که چشم به بالا دوخته ام. به آبی آسمان. دنبال بندی، ریسمانی، چیزی می گردم تا از آن نردبانی ببافم نامرئی. به آن نردبان نامرئی چنگ بزنم. از پله هایش خودم را بکشم بالا، بالا و بالاتر. تا جایی که دستم برسد به دامانش...