آینده پژوهی در وضعیت کنونی به مثابه یک فراپارادایم خود را در میان دانش های بشری مطرح کرده؛ دانشی که بر مبنای رویاپردازی علمی، پویایی انسانی، گستردگی حوزه برنامه ریزی و تا حدودی تفکر ماجراجویانه سعی در تصویرسازی آینده بشری دارد. در این راه بن مایه اصلی آینده پژوهی اصولی همچون: نسبی بودن آینده، انعطاف در تفکر و برنامه ریزی، امکان پذیری همه احتمالات و گردش آزاد اطلاعات است.
آینده پژوهی در پی ارتقای جایگاه انسان در رویکرد به آینده، ساده کردن پیچیدگی ها و فراهم آوردن بستری برای ظهور توانایی های بشری در همه ابعاد و زمینه هاست. در این میان شهر به منزله قالب اصلی زیستن در قرن بیست و یکم عرصه ظهور و بروز پیچیده ترین رخدادهای بشری و ابهام آمیزترین آینده های پیش روی بشر است. شهرها داستان تلخ و شیرین تمدن بشری برای تکامل و تجلی توانایی انسان درگذر از رخدادهای تاریخی اند. از دید جهانی شهر جایگاه تمرکز جمعیتی است که ویژگی های خاصی همچون: محدوده و عوامل استقرار،ساختن خیابان ها و خانه ها، کاربرد زمین و فعالیت های دیگر دارند.