جرمشناسی دانش نوخاستهای است که دوران کودکی خود را میگذراند. سدهای بیش نیست که این دانش تجربی و ترکیبی از مقام پندار و تفکر و اندیشه و گفتار فارغ گردیده و به عمل پیوسته و از ذهنی بودن به عینی شدن درآمده و راه امعان نظر تجربه آزمون و سنجش را در پیش گرفته است. جرمشناسی یکی از جالبترین و ارزندهترین و انسانیترین و مقدسترین و پرثمرترین رشتههای دانش است.
جرمشناسی یکی از جلوههای باشکوه و درخشان کنجکاوی ژرف و گسترده و همه جانبه دانشمندان و متخصصان بشر دوست است. جرمشناسی در این کنجکاوی همه دانشهای تجربی و انسانی، از روانشناسی، روانپزشکی، زیست شناسی، جامعه شناسی، علوم پرورشی، تاریخ فرهنگ ملی، اقتصاد، آمار، بومشناسی و رشتههای دیگر از علوم را برای سعادت انسانی و جامعه به خدمت خود درآورده است. به راستی جرم شناسی، وعده گاه تمام علوم است. عالیترین هدف هر جامعه پیشرو متکی بر ارزشهای اخلاقی، شناخت انسان این موجود ناشناخته و فراهم کردن بهترین شرایط تجلی حریت و نبوغ و خلاقیت و اعتماد معنوی و تأمین رشد هر چه بیشتر اخلاقی و سعادت اجتماعی آن جامعه متعالی است.
در این زمینه جرمشناسی در میان همه دانش ها، از لحاظ جامعیت مقامی ویژه و والا دارد. مضافا آنکه انسان و سعادت و سربلندی او هدف غائی اندیشه و کار جرمشناسی است. شناخت عوامل جرم زا، پیشگیری از وقوع جرائم و نابهنجاری ها، گشودن گرههای کور مشکلات اجتماعی، گند زدائی محیط زیست انسانی و بهسازی آن، تشخیص حالت خطرناکی و اصلاح اخلاقی و درمان تن و روان بزهکاران و پرورش مجدد آنان وجهه همت این دانش ترکیبی است.
جرمشناسی دانش پیشگیری از جرائم و مخاطرات است. جرمشناسی تلاش میکند تا جرم را در نطفه خفه سازد. جرمشناسی در اندیشه درمان و نجات تبهکاران است؛ بنابراین هدف دیگر جرم شناسی، تولدی دیگر و روزی از نو برای رهائی بزهکاران و نوسازی معنوی و اخلاقی آنان است.