در این کتاب شما با دلایل 4 نفر از منتقدان بهائی که مدتهای طولانی از فعالان و نخبگان آن جامعه بودهاند، آشنا میشوید. اینان با شناخت کامل و کافی از تشکیلات بهائی در حیفا، مطالعۀ تاریخ بهائیت و وجود اشکالات متعدد در ادعاها و عملکرد رهبران بهائی و ... از این مرام دست کشیدند و البته با مزاحمتها و اذیتهای فراوانی هم از سوی تشکیلات مواجه شدند! خلاصهای از کتاب در ادامه میآید:
1- فردریک گلیشر امریکایی بعد از 25 سال عضویت فعال در جامعۀ بهائی، تدریس و ارائۀ کنفرانسهای متعدد در جوامع بهائی، به دلیل مواضع انتقادیاش نسبت به تشکیلات، مورد سرزنش قرار گرفت و کنار گذاشته شد. برخی انتقادات او اینهاست: سانسور در بهائیت، عدم مشروعیت شوقی، ارتباطات شوقی و بهائیت با اسرائیل، استفاده از بهائیت برای فشار بر حکومت ایران، بهائیت حیاط خلوت امریکا و اسرائیل. تفصیل مطالب و مستندات را در مقاله خواهید خواند.
2- دکتر دنیس مک اوئن ایرلندی نویسنده و محقق بهائی، 15 سال عضو فعال بهائیت و از سخنرانان مهم آنان بود. کتابها و مقالات زیادی در دفاع از بهائیت نوشت. او یک متخصص آکادمیک در حوزۀ مطالعات بابی و بهائی است. او به دلیل مواضع آزاداندیشانهای که داشت، مورد سرزنش تشکیلات بهائیت قرار گرفت و مجبور به ترک آن مرام شد. برخی انتقادات او به آموزههای بهائی و تشکیلات اینهاست: مخفی کردن حقایق تاریخی و سانسور گستردۀ متون توسط بیتالعدل، برخوردهای خشونتآمیز رهبران با دیگران، دگم بودن بهائیت و...