زوج درمانی سیستمی برای افسردگی، دست آورد پروژه پژوهشی است که به دنبال تعیین اثربخشی درمان سیستمی بود و می توان از آن به عنوان منبع دوره های آموزشی زوج درمانی استفاده کرد. فنون متعددی در کتاب حاضر تشریح شده است که آسن و جونز برای درمان افسردگی به کار بسته اند. به علاوه توضیح مسیر درمان با استفاده از روایت های مراجعان، کتاب را به اثری جذاب و خواندنی تبدیل کرده است. این کتاب راهنمای نسل بعدی پژوهش هایی است که هدفشان شناخت عناصر مؤثر و شفابخش درمان است. کتاب جونز و آسن پنجره های جدیدی رو به درمانگران سیستمی می گشاید تا درباره مسائل مناقشه برانگیز این حوزه بیندیشند. باور دارم این کتاب جرقه آغاز پژوهش های مشابه در سلامت روان است.
برنامه کارآزمایی درمان افسردگی لندن (لیف و همکاران، ۲۰۰۰) در سال ۱۹۹۱ و با هدف مقایسه اثر بخشی داروهای ضد افسردگی، درمان شناختی- رفتاری فردی و زوج درمانی سیستمی آغاز شد. چند روان پزشک، درمانجویان افسرده را تشخیص می دادند و به طور تصادفی آنان را در هر مدل درمانی می گماردند. با این حال، گروه درمان فردی شناختی رفتاری در آغاز مطالعه متوقف شد، زیرا ریزش بالایی داشت؛ ۸ نفر از ۱۱ درمانجو از مطالعه خارج شدند. مقایسۀ پایانی بین دارو درمانی و زوج درمانی سیستمی انجام شد که در مجموع ۸۸ آزمودنی ملاک های پژوهش را داشتند. از یافته های اصلی پژوهش این بود که عملکرد بیماران افسرده ای که زوج درمانی سیستمی دریافت کرده بودند، به طور چشمگیری بهتر از درمانجویانی بود که داروی ضد افسردگی یا درمان شناختی - رفتاری دریافت کرده بودند. نتایج دلگرم کننده زوج درمانی ما را واداشت آستین هایمان را بالا بزنیم و کتاب پیش رو را بنویسیم...