قبل از شروع بررسی محتویات ارزشمند فصول این کتاب، شاید مفید باشد که ابتدا به کمک منحصر به فردی که روانشناسی مثبت گرا به ذهن آگاهی میکند بپردازیم. ذهن آگاهی به عنوان شکلی از آگاهی شناخته شده است که از توجه به لحظه حاضر به شیوهای غیر قضاوت گرانه و پذیرا حاصل میشود. (بیشاپ و همکاران، ۲۰۰۴) ذهن آگاهی کارورزان را به توجه به گستره کامل از تجارب درونی و بیرونی با نگرشی غیر قضاوت گرانه دعوت میکند. (هارت آیتزان و هارت، ۲۰۱۳)
تحقیقات نشان دادهاند که ذهن آگاهی هم بهزیستی لذت گرایانه (بروون و کوردون، ۲۰۰۹) و هم بهزیستی سعادت گرایانه (بروون، رایان و کرسول، ۲۰۰۷) را افزایش میدهد که هر دو در محوریت تحقیقات و کاربرد روانشناسی مثبت گرا قرار دارند. بهزیستی لذت گرایانه با تسکین درد و خوشی بیشتر (دسی و رایان، ۲۰۰۸) و بهزیستی سعادت گرایانه با زیستن یک زندگی معنادار، خودشکوفا و به طور کامل عملکردی (ریف و کیز، ۱۹۹۵) ارتباط دارد. مفهوم ذهن آگاهی در تمرینات تأملی سنتی بودایی ریشه دارد که در آن رشد بهزیستی روان شناختی به عنوان هدف اصلی در نظر گرفته میشود (شاپیرو، ۲۰۰۹). کارورزان ذهن آگاهی بودایی مشتاق به ارتقاء تجارب مثبت روان شناختی شامل مسرت، آگاهی و شفقت هستند.