سبد خرید شما خالی است.
داروهای این دسته شامل کلوزاپین، ریسپریدون، کوئتیاپین، الانزاپین، آریپیپرازول، زیپرازیدون و پالی پریدون هستند. این داروها بر روی گیرندههای پس سیناپسی دوپامینی (D۲) و سروتونینی SHT2A اثر میکنند. در مصرف این داروها عوارضی مانند دیس کنیزی تأخیری و علائم خارجی هرمی (EPS) معمولا بروز پیدا نمیکند و در صورت بروز به مراتب کمتر از داروهای نسل ۱ است. همچنین این داروها اثری بر سطح پرولاکتین سرم ندارند. به استثناء ریسپریدون و پالی پریدون که اثر وابسته به دوز دارند، این داروها کارایی بیشتری در درمان موارد مقاوم به درمان و فعالیت بیشتر شیزوفرنی دارند.
شناخت مسیرهای دوپامینرژیک در سیستم عصبی مرکزی به درک بهتر اثرات درمانی و عوارض جانبی این داروها کمک میکند.