اگر با مشکل دیکته نویسی یک دانش آموز روبرو شوید، چه خواهید کرد
دانش آموزان زیادی وجود دارند که در درس دیکته دچار مشکل هستند و به نسبت تعداد غلط هایی که مرتکب می شوند، نمرات کمتری دریافت می کنند. واقعیت این است که انواع اشتباه هایی که کودک مرتکب می شود از یک نوع و یک سنخ نیستند تا بتوان با اتخاذ یک روش، همه ی آن ها را از بین برد و به پیشرفت وی اطمینان یافت. برای دستیابی به یک راه حل ساده و امیدوار کننده، بهتر است بعد از حصول اطمینان از عادی بودن هوش دانش آموز، اشتباه های متعدد دیکته های وی را از روی دفترش یادداشت کنیم، سپس علت یا علل آن ها را بیابیم.
شمار دانش آموزانی که دچار برخی از مشکلات رفتاری با تحصیلی هستند قابل توجه است. آمار دانش آموزانی که اختلال یادگیری به معنی خاص دارند، بین ۴ تا ۱۲ درصد گزارش شده است. بی تردید شمار افرادی که دچار برخی مشکلات یادگیری هستند به مراتب بیشتر از این می باشد. معلمان مدارس و والدین کودکان، غالبا برای حل مشکلات آنان از روشهای قدیمی و گاه منسوخ کمک می گیرند که علاوه بر صرف انرژی و وقت فراوان، نه تنها حاصل چندانی به دنبال ندارد، بلکه ممکن است موجب یأس، دلمردگی، سرخوردگی و عصبیت والدین و نیز خستگی و از دست رفتن علاقه دانش آموزان شده و نهایتا أفت تحصیلی را به دنبال خواهد داشت.
در این میان، تنها این امید می ماند که کارشناسان علوم تربیتی، مشاوران و روانشناسان با استفاده از اطلاعات، نظریه ها و فنون جدید به کمک دانش آموزان، معلمان و اولیا بشتابند. اما متأسفانه در تدریس غالب درسهای دانشگاهی، از جمله اختلالات یادگیری، بیشتر به طرح مباحث نظری پرداخته می شود و دانشجویان از کسب مهارتهای کاربردی محروم می مانند. توجه بیش از حد مدرسان به ریزه کاری های نظری و عدم اشتغال آنان به انجام کارهای درمانی برای افرادی که دچار اختلال یادگیری به معنی خاص و مشکل یادگیری به معنای وسیعتر هستند، یکی از علل مهم عدم کارایی فارغ التحصیلان می باشد.
یکی از آرزوهایم این بود که در بسیاری از زمینه های آموزشی، یافته های جدید و خلاقیتها جایگزین روشهای سنتی و کهنه شود. در سال ۱۳۶۹، این امکان توسط مدیریت و انجمن اولیا و مربیان یکی از مدارس منطقه (۴) به وجود آمد که یک اتاق مناسب با وسایل لازم در دبستان، برای درمان مشکلات یادگیری اختصاص یابد. با توجه به اینکه چنین اقدامی در مدارس کشور بی سابقه بود، از مدارس دیگر نیز دانش آموزانی برای درمان به آنجا معرفی می شدند. تجارب به دست آمده در آن مدرسه بسیار راضی کننده بود و منجر به ارانه ی این پیشنهاد شد تا کودکانی که قرار بود در مهر ماه به مدرسه بروند، در خردادماه همان سال مورد ارزیابی قرار گیرند تا در صورت مشاهده هرگونه مشکلی که منجر به کاهش توانایی آنان در پیشرفت تحصیلی می شود، به اطاق کار دعوت شده، تحت درمان قرار گیرند. این نوع درمانها به وسیله بازی و با صرف وقت بسیار اندکی مقدور است. این شیوه اکنون در تعدادی از مدارس معمول شده است.
در سالهای اخیر وزارت آموزش و پرورش، کودکان را برای تشخیص میزان آمادگی ورود به دبستان مورد آزمون و ارزیابی قرار می دهد، اما اختلالات یادگیری در این آزمون مورد عنایت قرار نگرفته و لذا فاقد هرگونه فعالیت درمانی است. امیدواریم با وقوف به اهمیت ناتوانیهای یادگیری به آن عنایتی درخور شود.
سازمان آموزش و پرورش استثنایی نیز مدتی است با تشکیل کمیته و چند مرکز تشخیص درمان اختلالات یادگیری، همت قابل تقدیری از خود نشان داده است، و من به همکاری خود با این بخش می بالم. تاریخچه کوتاهی که نقل شد، وقوف به ضرورت اقداماتی برای شناسایی کودکان مختل، تشخیص نوع اختلال، فهم تئوریک اختلالات، و مهارت در درمان را آشکار نموده است.
من طی سالها تدریس درس اختلالات یادگیری در دوره های و کارشناسی روانشناسی، علوم تربیتی و مشاوره و اشتغال عملی به کار درمان، به شور و شوق دانشجویان برای کسب مهارت در انجام کارهای عملی برای درمان، به خوبی وقوف یافته ام. به علاوه از آنجا که اعتقاد دارم آموخته های دانشگاهی زمانی برای جامعه سودمندترند که به خانواده ها و مدرسه ها انتقال یابند، انگیزه ای نو یافتم تا برای درمان هر کدام از اختلالات یادگیری، تألیفی ارائه دهم که ضمن برخورداری از پشتوانه های نظری و کارایی برای تدریس در دانشگاه، ساده، روان، در حجمی کم و قابل فهم و عمل برای همه ی دست اندرکاران آموزشی، حتی والدین (با سواد) دانش آموزان باشد. همچنین نه تنها برای درمان افرادی که در شمول اختلالات خاص یادگیری قرار دارند، بلکه برای تمام دانش آموزان عادی که به نوعی ضعف تحصیلی دارند مفید باشد. امیدوارم این نوشته در خور نقد و نظر صاحبنظران، به ویژه معلمان پر ارج دوره ابتدایی و کلاس های آمادگی قرار گیرد و بتوانیم به کمک دست اندرکاران دانشگاهی آموخته های دانشگاهی را به خانه و مدرسه ببریم.
در این مجموعه، 28 نوع فعالیت و تمرین در قالب بازی، نمایش و داستان به منظور تقویت مهارت های گفتاری و شنیداری آن دسته از کودکانی که دچار آسیب شنوایی شده اند، فراهم آمده است. هر یک از این فعالیت ها با هدفی خاص تنظیم شده که از آن جمله عبارت اند از «گسترش خزانه واژگان»، «به کارگیری افعال امر و نهی در زمان مناسب»، «آموزش معانی و مفاهیم افعال»، «به کارگیری مناسب صفات و عبارات وصفی»، «به کارگیری مناسب صفات تفضیلی»، «به کارگیری مناسب صفات عالی»، «آموزش افعال»، «به کارگیری مناسب حرف اضافه» و «به کارگیری ضمایر و صفات مبهم».