در حدود چهار دهه قبل، برای اولین بار نخستین کتاب بهداشت روانی توسط اینجانب به رشته تحریر درآمد. در آن زمان در ایران تنها عده معدودی نسبت به این موضوع بسیار مهم توجه، علاقه و یا اطلاعات علمی دقیق و صحیحی داشتند و مسئلۀ بهداشت روانی نه تنها مطرح نبود بلکه حتی از سوی مسئولان و متخصصان به درمان بیماری های روانی که به سبب ایجاد مشکلات فردی و اجتماعی باید مورد توجه عاجل و گسترده تری قرار می گرفت نیز چندان عنایتی نمی شد. در مقدمه چاپ اول کتاب بهداشت روانی گفته شد که براساس آمار یکی از بیمارستان های روانی کشور در آن زمان برای هر بیمار در روز تنها مبلغ سه تومان مصرف می شده است. تعداد روانپزشکان و روانشناسان و سایر متخصصان بسیار معدود بود و فعالیت آنها بیشتر محدود به برطرف کردن مشکلات حاد و شدید و آنی می شد؛ در ضمن اداره ای نیز در وزارت بهداری تأسیس شده بود که البته فعالیت چشمگیری نداشت. در دبیرستان ها مسئله بهداشت روانی به هیچ وجه مطرح نبود و در دانشگاه ها و مؤسسات عالی کشور هم درسی در این زمینه تدریس نمی شد. انتشار اولین چاپ کتاب بهداشت روانی، خوشبختانه مورد استقبال قرار گرفت و پس از آن نه تنها درس بهداشت روانی در برنامه دانشگاه ها و مؤسسات عالی به عنوان درسی اصلی گنجانده شد، بلکه جزو برنامه درسی دبیرستان های کشور نیز قرار گرفت. در ضمن جنبه های عملی و کاربردی آن نیز مورد توجه اولیای کودکان، آموزگاران، استادان، پزشکان، روان شناسان، روانپزشکان، دانشجویان و عامه مردم نیز قرار گرفته است. بسیاری از این افراد، بر اساس اطلاعاتی که از این کتاب به دست آورده اند، روش ها، بینش ها و برخوردهای خود را در ارتباط با تربیت و آموزش و ارشاد کودکان پایه ریزی کرده و جهت علمی و روان شناسانه ای به آن داده اند. همچنین بعضی از رسانه های گروهی مانند رادیو و تلویزیون نیز براساس برخی از مطالبی که از کتاب بهداشت روانی اقتباس شده بود، برنامه های روانی - اجتماعی - تربیتی خاصی را طرح ریزی کردند تا مورد استفاده عام قرار گیرد