سبد خرید شما خالی است.
زبان و تفکر، پدیدارهای محوری و اصلی را در روانشناسی شناختی تشکیل می دهند، به طوری که گروهی از اندیشمندان چنین استدلال می کنند که این دو پدیدار ویژگی های معرف موجود انسانی به شمار می روند. زبان، مهارت غامض و پیچیده ای است که به افراد این امکان را می دهد تا به کمک نمادهایی اختیاری شمار عظیمی پیام را با سایر همنوعان خود رد و بدل کنند. به کمک زبان می توان به بحث در مورد چیزهایی پرداخت که در زمان یا مکان فعلی حاضر نیستند. زبان را می توان از جنبه های مختلفی مورد مطالعه قرار داد، از آواهای آن (واج شناسی) گرفته تا ساختمان واژگان (ساخت واژه)، معنی واژگان (معنی شناسی)، قواعد مربوط به ترکیب واژه ها (نحو) و چگونگی کاربرد آن در محیط های واقعی و اجتماعی (کاربرد شناسی).