متخصصان حرفه های یاورانه، واژه ی آسیب روحی را معمولا برای تجربه های خاصی به کار می برند. کارشناسان سلامت در حال تحقیق درباره ی مجموعه علائم و نشانه هایی هستند که به طور طبیعی با رویدادی آسیب زا همراهند.
ادارهی تأمین بهداشت و سلامت، فشار روانی را این طور تعریف میکند: واکنش افراد در مقابل فشار بیش از حد یا انواع توقعاتی که به آنها تحمیل میشود. فشار عصبی حاصل نوعی ارتباط پیچیده بین خواستههای فرد و ظرفیتها و قابلیتهای فردی او برای رسیدن به این خواسته هاست. به چنین چیزی طناب فشار میگویند؛ اگر خود را یک بند باز سیرک تصور کنید که برای برقراری توازن خود روی طناب از یک چوب استفاده میکند، در یک سمت این چوب فشارهای داخلی (انتظارات و ارزشهای شما و غیره) و فشارهای خارجی (هر نوع حادثهای در محل کار و خانه قرار گرفتهاند که از سوی دیگران یا خودتان بر شما وارد میشود) و در سمت دیگر آن، راه حلهای فردی شما برای مقابله با فشارهای وارده قرار دارد. ظرفیتها و قابلیتهای شما شامل عواملی مانند سلامت جسمی، قدرت عاطفی، امنیت مالی و حمایتهای اجتماعی و خانوادگی است. اگر مجبور به مقابله با فشارهایی نشوید که ظرفیتهای فردیتان دیگر پاسخگوی آن نیست، مسیر صحیحی برای گام برداشتن روی طناب انتخاب کردهاید و توازن شما برقرار میشود؛ ولی اگر میزان خواستهها از بنیههای فردیتان فزونی گیرد، ممکن است این احساس در شما به وجود آید که نمیتوانید از عهدهی مشکلات خود برآیید و این باعث حالتی در شما میشود که فشار روانی نام دارد. این الگوی فشار، تا وقتی به ایجاد انگیزه در افراد کمک میکند، وضعیتی سالم محسوب میشود. بعضی افراد عاشق زندگی و کار در محیط پرفشار و پر از فعالیت و ضرب الاجل هستند؛ ما زمانی فشار را تجربه میکنیم که ظرفیتهای شخصی ما پاسخگوی توقعات دیگران نیست و این چیزی است که فشار را از استرس متمایز میکند.