از لحاظ رفتاری، بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی کند میشوند؛ حالتی که به کندی روانی - حرکتی معروف است. آنها آهستهتر راه میروند، آهستهتر ژست میگیرند و آهستهتر و آرامتر صحبت میکنند. آنها سوانح بیشتری دارند، زیرا نمیتوانند به قدر کافی برای اجتناب از آنها واکنش نشان دهند. بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی، انرژی ندارند و میگویند احساس میکنند به طور مزمن خسته اند. زیر مجموعهای از افراد مبتلا به افسردگی به جای کندی روانی - حرکتی، بیقراری روانی - حرکتی را آشکار میسازند. این افراد احساس میکنند از لحاظ جسمانی بیقرارند، نمیتوانند آرام بنشینند و ممکن است بیهدف به اطراف حرکت کنند یا به خود بپیچند.
افکار افراد مبتلا به افسردگی ممکن است پر از موضوعات بیارزشی، گناه، ناامیدی و حتی خودکشی باشد. آنها اغلب در تمرکز کردن و تصمیم گیریها مشکل دارند.