ژان اشنوز نویسنده و رمان نویس معاصر فرانسوی به سال 1947 در شهر اورانژ در جنوب فرانسه دیده به جهان گشود. وی تاکنون هفده کتاب منتشر کرده است و برنده ی جوایز متعددی شده است: جایزه ی گنکور در سال 1999برای کتاب من می روم، جایزه ی مدیسیس در سال 1983 برای کتاب چروکی، جایزه ی فنئون در سال 1979 برای کتاب نصف النهار گرینویچ و نیز جوایز ادبی دیگر. کتاب های وی در محافل ادبی گوناگون تحسین منتقدان و صاحب نظران را برانگیخته، به زبان های متعددی ترجمه شده و توانسته است جایگاه درخور توجهی در بین اهالی ادب بیابد.
آثار ادبی او ساده و بی تکلف و آمیزه ای است از کلاسیسیسم و مینیمالیسم که این خود ضمن حفظ روح داستان غنای بیش تری نیز به آن می بخشد، از یک سو شخصیت اصلی داستان درگیر ماجراهایی شده که این خصیصه ی کلاسیک سبب جذابیت داستان شده و از دیگر سو ویژگی های مینیمالیسمی با پرهیز از هر گونه اطناب و زیاده گویی بر تأثیرگذاری آن می افزاید. کتاب های اشنوز همانند دیگر آثار مینیمالیسم نقبی است بر ادبیات پست مدرن و در واقع ترکیبی است از سبک های مختلف، آمیزه ای از مثل ها و لحظات پر ابهام و گیرا همانند ادبیات باروک.
اندیشه ی اولیه ی کتاب 14 با مطالعه ی خاطرات یک سرباز پا گرفت و پس از مطالعات و تحقیقات بسیار درباره ی جنگ سال 1914 نگارش آن آغاز گشت. 14 کتابی است ضد جنگ و درباره ی جنگ. روایتی دیگر از جنگ نخست جهانی. داستان زندگی مردان و زنانی که هیولای جنگ تمام آن چه که در کنار یکدیگر ساخته بودند را ویران کرد؛ و اشنوز بی آن که زندگی پیش از جنگ این افراد را شرح دهد آن را هنرمندانه، ذره ذره و با سماجت لابه لای سطور کتاب به تصویر می کشد. کتاب حاضر نه یک اثر پر طمطراق تاریخی است و نه شرحی است بر زندگی روزمره ی سربازان جنگ؛ نویسنده ضمن این که توجه خواننده را به بخشی مهم از تاریخ جلب کرده، ماجرای زندگی افراد بسیار معمولی را روایت می کند که در تلاش برای سازگاری با این شرایط غیرمنتظره می باشند. تمامی این ها به گونه ای در این کتاب لحاظ شده تا به دور از هر گونه تکرار و تأمل بیش از اندازه بر این اپرای نکبت بار و متعفن، داستانی کوتاه درباره ی جنگی بزرگ نگاشته شود.