بهاء طاهر (جیزه 1935-) رمان نویس مصری است که در سال 2008 نخستین جایزه ی بین المللی داستان عرب را به خود اختصاص داد. طاهر در دانشگاه قاهره در رشته ی ادبیات تحصیل کرد. در جوانی چپ گرا بود و از طرفداران جمال عبدالناصر و معتقد بود حکومت انور سادات فاجعه ای برای مصر است. وقتی در سال 1975 ممنوع القلم شد، به ناچار مصر را ترک کرد و در کشورهای مختلف آفریقایی و آسیایی با مترجمی امرارمعاش کرد. در دهه های 1980 و 1990 در سوئیس زندگی کرد و در آن جا به عنوان مترجم سازمان ملل متحد مشغول به کار شد. پس از آن به مصر بازگشت و همچنان در آن جا زندگی می کند.
... پشت میزی نشسته بودیم که از پنجره دور بود. برای همین رودخانه از چشمم پنهان مانده بود؛ ولی من عمیقاً مشغول تماشای آسمان و آن کوه دوردست شدم... اکنون چطور شد که من به یاد این کودک افتادم؟... چه باعث شد که همه ی این زخم ها سر باز کنند؟ یا آن ها همیشه بازند و هرچه هست برای این است که گاهی از آن ها غافل می شوم؟... ولی آن یکی زخم چطور؟ زخمی که هرگز فراموش نمی شود و هیچ چیز نمی تواند آن را از یادم ببرد...