کتاب حاضر به آن جنبه هایی از درمان شناختی رفتاری پرداخته که در بیشتر کتاب های ترجمه ای و تالیفی موجود فارسی، نادیده گرفته شده است. در فصل های مختلف کتاب سعی شده به دو پرسش خوانندگان فارسی زبان، پاسخ داده شود. نخست در پاسخ به این پرسش که آیا این سبک درمان و این مثال ها و دیالوگ ها برای بیمار ایرانی نیز کاربرد دارد؟ سعی شده تا در کنار مثال های استاندارد بین المللی، نمونه های واقعی از کاربرد درمان شناختی رفتاری و استفاده از فنون آن برای بیمار ایرانی نیز ارایه شود. در پاسخ به پرسش دوم که فنون و روش های شناختی رفتاری در جلسات درمان با چه اسلوب و روندی به کار گرفته می شوند؟ مولفان بر اساس سال ها تجربه علمی و عملی، به جای پرداختن به فنون متنوع و یا معرفی برنامه های درمانی ویژه ی هر اختلال، بر روند و ساختار جلسات درمان تاکید ورزیده اند.
درمان شناختی رفتاری همانند دیگر بخش های روان شناسی گذشته ای طولانی و تاریخچه ای کوتاه دارد. در ایران سوابق تاریخی این نوع نگاه به زندگی سلامت، اختلال و درمان، در آثار بزرگان ایران نظیر سعدی، مولوی و ابن سینا هویدا است. این سوابق تاریخی به سنخیت این رویکرد با فرهنگ ما منجر شده است. به همین دلیل درمان شناختی رفتاری از زمانی که وارد ایران شده، با اقبال و استقبال درمانگران، مشاوران، بیماران، مراجعان و حتی عموم مردم روبرو گردیده است. علاقه مندی متخصصان به شرکت در برنامه های آموزش شناختی رفتاری به ویژه کارگاه های آموزشی، تعریف واحدهای درسی با همین عنوان در برنامه های تحصیلات تکمیلی روان شناسی بالینی، استقبال عموم مردم و متخصصان از کتاب هایی که حول رویکرد شناختی رفتاری تألیف و تنظیم شده اند، همگی موید این اقبال است. با این حال کتاب های موجود در ایران، عمدتأ ترجمه ای از سایر زبان ها بوده و استفاده از آنها برای آموزش روانشناسان ایرانی، ما را با مشکلات اساسی روبرو می کند.