منبع مقاومت در کسب وکار چیز دیگری است. رهبران شرکت ها عقیده دارند کسب وکار باید حرفه ای باشد و نه شخصی. یعنی رهبر باید هدایت کننده ی عملکرد باشد و نیازی نیست کاری کند تا کارمندان احساس خوبی داشته باشند. ولی واقعیت این است که نمی توان از احساسات اجتناب کرد. شما انسان هستید و قطعاً در محل کار خود احساس سرخوردگی، هیجان، خشم، انگیزه، سردرگمی، رفاقت، حسادت، اعتمادبه نفس یا ناامنی کرده اید. به هیچ وجه نمی توان احساس را هنگام کار کردن خاموش کرد. احساس امنیت برای ابراز احساسات را نباید با فقدان حرفه ای گرایی عاطفی اشتباه گرفت. البته اگر از دست یکی از اعضای تیم ناراحت باشیم نمی توانیم خشمگین شده و گروه را ترک کنیم. یک انسان بالغ باید رفتار محترمانه، مودبانه و با ملاحظه داشته باشد. با این حال، منظور این نیست که می توانیم احساسات خود را خاموش کنیم یا باید برای این کار تلاش کنیم. انکار ارتباط بین احساسات و عملکرد نتیجه ی طرز فکر محدود در مورد رهبری است.