انسان به لحاظ ماهیت وجودی در طول تاریخ برای رفاه و آسایش در زندگی تلاش کرده است. یکی از جنبه های بسیار مهم در این فرایند، توجه به تفریحات و گذران اوقات فراغت است که با مراجعه به مکان های جغرافیایی زیبا و دارای مناظر بکر و یا ساخت مکان های جدید صورت می گیرد. توجه به چنین امر مهمی در زندگی انسانی در طول تاریخ، منجر به شکل گیری تغییرات اساسی در مبانی و الگوهای تفریحی و بازیابی انرژی، سلامتی، تفریح، سفر و گردشگری گردیده است که توجه به این تغییر و تحول تاریخی و ریشه یابی آن، می تواند به برنامه ریزی و مدیریت گردشگری امروزی کمک کند.
تحول و گذرگاه های تاریخی در توسعه گردشگری را از جنبه ها و ابعاد مختلف می توان تحلیل و تبیین کرد. در این ارتباط، یکی از فراگیرترین گذار و تحول در مفهوم گردشگری از دیدگاه محققان را می توان گذار از گردشگری انبوه به گردشگری پایدار و توسعه پایدار گردشگری نام نهاد. گردشگری انبوه واژه ای در تعاریف علم گردشگری و البته با کارکردی غیر علمی است که همزمان با انقلاب صنعتی شکل گرفت. مردم نقاطی را برای تفریحات یک روزه و آخر هفته و فصلی خود انتخاب و دسته جمعی سفر می کردند.