علم به معنای شناخت پدیدههای واقعی از طریق پژوهشهای تجربی با ابزارهای دقیق است. پژوهشگر از دو طریق این شناخت را کسب میکند؛ یکی از طریق توصیف و چگونگی پدیده ها، و دیگری از طریق تعیین روابط بین پدیدهها و چرایی ایجاد آنها حاصل میشود. (حافظ نیا، ۱۳۸۹) بنابراین، پیشرفت هر علمی در گرو اجرای پژوهش است. پژوهش معادل واژهی Research است و به مجموعهی فعالیتهای جهت دار به منظور شناخت پدیدهها و پی بردن به واقعیت گفته میشود. به گفتهی مکناب (۲۰۰۸) پژوهش عبارت از جمع آوری نظاممند دادهها به منظور پاسخ به یک پرسش، حل یک مساله یا راهنمایی برای یک اقدام عملی است.
هر پژوهشی با ایجاد مساله در ذهن پژوهشگر آغاز میشود. پژوهشگر برای حل مساله و پاسخگویی به پرسش ایجاد شده، فرضیهای را تدوین مینماید، سپس به گردآوری دادهها و اطلاعات مورد نیاز میپردازد. چنانچه دادههای به دست آمده ادعای مطرح شده در فرضیه را حمایت کند، مبنایی برای توصیف پدیدهها و روابط بین آنها ایجاد میشود. فرضیهی تایید شده، پس از تکرار در زمانها و جوامع آماری مختلف، به یک نظریه (تئوری) تبدیل میشود.