سال های ابری رمانی ۲ جلدی است که وقایع آن در فاصله ی سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ می گذرد. درویشیان در این اثر با رویکردی سیاسی و مبارزه جویانه به ایران دهه های ۲۰ تا ۵۰ پرداخته است. نویسنده در این اثر درونمایه های آثار قبلی اش را بار دیگر به کار می گیرد و آن ها را بر پهنه گسترده تری از تاریخ و زندگی به نمایش می گذارد. از این رو، خواننده ی آثار پیشین درویشیان فضا و بسیاری از حوادث داستان را آشنا می یابد. این امر قابل توجیه است اگر به قصد نویسنده توجه داشته باشیم. در صفحه ۱۲۸۸، یکی از قهرمانان رمان به راوی می گوید: تاریخ مبارزات مردم ما همه اش بریده بریده است و تشکیل شده از یک سلسله قطع رابطه. ما با انقلاب مشروطه چه رابطه ای داریم؟ از قیام های قبل از مشروطه چه می دانیم؟ پس از مرداد سی و دو چه اندازه از تجربه هایی را که با خون و زندان و شکنجه به دست آمده، نگهداشته ایم؟ همیشه پا در هوا بوده ایم. بدون تکیه گاه، بدون آگاهی از گذشته.