درشتی مجموعه ی ده داستان کوتاه از علی اشرف درویشیان است که نخستین بار در سال ۱۳۷۳ منتشر شد.
فلاکت و تیره روزی فاجعه آمیز، درون مایه ی اصلی و پس زمینه ی کدر و تاریک بیشتر داستان های این مجموعه را تشکیل می دهد. بیماری، آوارگی، تنهایی و بی کسی، از دست دادن عزیزان و مرگ، سرنوشت سیاه اغلب شخصیت های این داستان ها است که آن ها را در سراشیبی های تند خود می غلتاند و زیر دست و پای خود له می کند. آن ها یا خود آماج ضربات فاجعه هایی هستند که چون داس آذرخش بر زندگی شان فرود می آید، می سوزاند و خاکسترشان می کند، یا شاهد حوادث فجایعی هستند که بر سر دیگران می آید.
جنگ یکی از عمده ترین درون مایه های داستان های مجموعه داستان درشتی است. حملات هوایی جنگنده ها، روستاهای کردنشین را بمباران می کند و باعث مرگ زن ها و بچه های روستایی و از هم پاشیدن و آوارگی خانواده ها می شود. مردان و جوانان روستا هم در جبهه ها رودرروی مرگ هستند. گرسنگی، دربه دری و بی پناهی از عواقب اجتناب ناپذیر جنگ خانمان سوز است. همچون سایر آثار داستانی درویشیان، در این مجموعه داستان نیز کودکان ونوجوانان، شخصیت های اصلی اغلب داستان ها هستند.
داستان های مجموعه ی درشتی، همگی با زاویه ی دید سوم شخص نگاشته شده و در آن ها راوی نقش دانای کل را ایفا می کند. فضای سرد، وهم انگیز و تیره و تاریک اغلب این داستان ها اثری گزنده برخواننده دارد و طعم تلخ خود را تا مدت ها در خاطر به جا می گذارد. زبان ساده و روایی داستان ها که با استفاده از اسم ها و اصطلاحات کردی غنی و زنده شده است، داستان ها را خواندنی، گیرا و اثرگذار کرده است.