مهاجرت پدیده تازه ای نیست و شاید از زمانی که جوامع، گسترده شد بشر به علل مختلفی عزم به مهاجرت گرفتند با گذر سال ها نرخ جابجایی ها رشد فزاینده داشته است و «آدمیان خاصه در سده کنونی با داشتن استعدادهای گوناگون، موقعیت های مناسب، میل به زندگی بهتر، تحصیلات بیشتر، محیط مناسب برای درمان، ناسازگاری، منازعات، قحطی، جنگ، فرار از انتقام و مسائل دیگر زادگاه خود را موقت یا دائمی ترک می گویند.
یافته های کتاب اثرات جرم زایی مهاجرت بر نسل دوم حاکی از آن است که به طورقطع نمی توان گفت وضعیت در مهاجرانی که نتوانستند به طور کافی و به موقع با جامعه میزبان، هم نوا شوند یکسان باشد اما با تمرکز بر معیار سن درباره نسل اول و دوم مهاجران در موارد بسیاری نتایج مطالعات در این باره مشاهده شده است که به نظر می رسد وقتی گروهی از مهاجران در جامعه میزبان مستقر می شوند نرخ بزهکاری نسل دومی های آن ها در مقایسه با بومیان کمتر باشد و بعد از این که با فرهنگ اطرافیانشان در جامعه میزبان ارتباط برقرار می کنند، این نرخ افزایش پیدا می کند.