طرح صنعتی، آفرینشی زیباشناختی به صورت دوبعدی یا سه بعدی و مربوط به ظاهر محصولات صنعتی است. با توجه به تعریف قانون ایران، برای تحقق طرح صنعتی قابل حمایت، وجود سه مولفه لازم است: ترکیب خطوط یا رنگ ها، اجرا بر روی محصول صنعتی و تغییر ظاهری محصول. در حقوق ایران فقط از طرح ثبت شده، حمایت می شود. در حالی که به موجب مقررات اتحادیه اروپا، از طرح های ثبت نشده نیز (البته با مدت کمتر) حمایت می شود. طرح صنعتی با توجه به ویژگی هنری و اهداف صنعتی آن، مرز میان مالکیت ادبی و هنری و مالکیت صنعتی به شمار می آید. به همین جهت، با توجه به نظریه وحدت هنر، موضوع واحد، می تواند مشمول هر یک از دو نظام حمایتی حقوق ادبی و هنری و نظام ویژه طرح های صنعتی قرار گیرد. البته وحدت مزبور کامل نبوده، مواردی صرفا از راه حقوق ادبی و هنری قابل حمایت دانسته شده اند. اجتماع طرح صنعتی و اختراع در شی واحد نیز قابل تصور است. اگر طرح صنعتی لازمه عملکرد فنی باشد، تحت عنوان «طرح صنعتی قابل حمایت» نخواهد بود. تفاوت طرح صنعتی با علامت تجاری، نیز در این است که علامت تجاری درصدد شناساندن و تمایز کالاها یا خدمات اشخاص است. در حالی که هدف طرح صنعتی، زیبایی بخشیدن به محصولات، به منظور ترغیب بیشتر و جذب مشتریان است؛ در عین حال ممکن است شکل واحد، مشمول هر دو مفهوم، قرار گیرد.