زمانی که مسائل اجتماعی یا روانشناختی وجود دارند، بیمار آنها را با نشانههای جسمی نشان میدهد. همچنین احتمال دارد که بیمار سرنخهای کلامی یا غیر کلامی را ارائه دهد. سرنخهای کلامی، کلمات یا عبارتهایی هستند که به مسائل اجتماعی یا روانشناختی اشاره دارند. سرنخهای غیر کلامی شامل تغییرات ایجاد شده در وضعیت بدن، تماس چشمی و لحن صدا میشوند که بازتاب ناراحتی هیجانی هستند. مسأله حائز اهمیت، توجه کردن و پاسخ دادن به سرنخها درست در زمان ارائه آنها توسط بیمار است، چون در غیر این صورت ممکن است مانع از افشای ناراحتیهای دیگر بیمار شده و مشاوره به بحث در مورد نشانههای جسمی محدود گردد. از طرفی نشانههای جسمی باید به طور جدی در نظر گرفته شده و به اندازه کافی مورد ارزیابی قرار گیرند. استفاده از انواع مهارتهای گوش دادن فعال در حین بحث در مورد موضوعات جسمانی، روانشناختی و اجتماعی ارزشمند است. نشان داده شده است که کاربرد این مهارتها توسط پزشکان عمومی با تشخیص مسائل هیجانی ارتباط دارد.