اگزیستانسیالیسم به معنای اصالت وجود یا تقدم وجود بر ماهیت است؛ و به کسانی که بر تقدم وجود بر ماهیت معتقدند، اگزیستانسیالیست می گویند. این مکتب فلسفی از جنگ جهانی دوم به بعد در آلمان رواج یافت، سپس به فرانسه، ایتالیا و سایر نقاط جهان رسید و در محافل ادبی و مطبوعات تأثیر گذاشت، اینکه فلسفه ی اگزیستانسیالیسم از چه تاریخی شروع شده مورد اختلاف نظر محققان است؛ برخی آغاز آن را از اندیشه های "کی یرکه گور" می دانند، برخی هم معتقدند باید از شیلینگ آغاز کرد، برخی هم معتقدند که تا کانت، پاسکال و سنت آگوستین و حتی عهد عتیق می توان پیش رفت و رگه هایی از آراء این مکتب را در آن ها سراغ گرفت.
اما به طور رسمی فلسفه ی اگزیستانسیالیسم از اندیشه های مارتین هایدگر، کی یرکه گو، و کارل یاسپرس نشأت گرفت و توسط ژان پل سارتر، سیمون دوبوار و تا حدی آلبرکامو بیان ادبی یافت.