انجیرهای سرخ مزار اولین مجموعه داستان نویسنده ی افغان، محمدحسین محمدی است که در ایران منتشر شده است. این مجموعه دربرگیرنده ی ۱۴ داستان کوتاه است. حوادث داستان ها همه پیرامون جنگ های داخلی افغانستان می گذرد و قصه ی آدم های جنگ زده ای را روایت می کند که عمرشان را در جنگ سپری کرده اند. زخمی شده اند. زخم زده اند. کشته اند و کشته شده اند. آدم هایی که گاه خود نیز نمی دانند چرا تفنگ به دست گرفته اند.
موضوع داستان ها جنگ است ولی در هر داستان از زاویه و منظری متفاوت به جنگ و آدم های درگیر در آن نگاه شده است. حوادث داستان ها، همان طور که از نام کتاب بر می آید، در شهر مزارشریف و اطراف آن می گذرند که زادگاه نویسنده است. با وجود این فضا و مکان مشترک هر داستان مستقل از دیگری است. تاریخ پایان داستان ها نشان می دهد که داستان ها در فاصله ی زمانی نزدیک به هفت سال نوشته شده اند و نویسنده تلاش کرده در هر داستان از منظری تازه و متفاوت به جامعه ی جنگ زده اش نگاه کند، این تفاوت و گوناگونی حتا در تکنیک ها و شگردهای نویسندگی اش نیز نمود یافته.
از دیگر ویژگی های بسیار بارز این مجموعه، زبان فخیم و شاخص داستان هاست که نشان از این دارد که زبان از دغدغه های اصلی محمدی محسوب می شود. برخی از داستان های این مجموعه جوایز ادبی متعددی چون جایزه ی ادبی اصفهان، جایزه ی ادبی بهرام صادقی و را به خود اختصاص داده اند. خوانندگان ایرانی و ناآشنا با ادبیات معاصر افغانستان، شاید در آغاز با زبان نویسنده کمی مشکل داشته باشند ولی با خواندن یکی دو داستان با زبان و ترکیبات زبانی نویسنده خو می گیرد و محمدی با این مجموعه خودش را با عنوان یک نویسنده ی تکنیک گرا و در عین حال قصه گو مطرح می کند.