بزنگاه ادبیات / بورخس و مرض فرانسوی / بخش نقد و نظریه: مقابل کافکا، خندیدن با کافکا، دیوار چهارم سانسور، آمادیس گل در آتش نمی سوزد، اگر مصدق شکست نمی خورد (بازخوانی واقعه بیست و هشت مرداد با نگاهی به کتاب کودتا نوشته یروآند آبراهامیان) / اقتصاد سیاسی: تنش های اقتصادی بنیان کن (بررسی وضعیت اقتصادی ایران با محمد مالجو) / هنر: زیبایی شناسی فقدان (چرایی و چگونگی تئاترخانه) / نمایشنامه: و آنک انسان (محمد رضایی راد) / داستان: فرصت یک ساعته و دو داستان دیگر (آرتور اشنیتسلر/ترجمه علی اصغر حداد) و فراموشی (پیمان هوشمندزاده).
احمد غلامی در سرمقاله این مجموعه که با همکاری پویا رفویی و شیما بهره مند منتشر شده است، می نویسد: ادبیاتی که نمی تواند رویدادی در زهدان خود نگاه دارد تا در بزنگاهی آن را بزاید یا خلق کند، ادبیات نیست. هر چیز قابل مصرفی است، اِلا ادبیات. می شود نامش را هر چه گذاشت و با آن خوش بود. با آن پز داد. با آن مصاحبه کرد. با آن پول درآورد. با آن مشهور شد. حتی اگر نام ادبیات را بر آن جعل کنیم و موفق شویم زمانی طولانی با این نام جعلی مردم را فریب بدهیم، باز در لحظه ای که هرگز فکرش را نمی کنیم ادبیات واقعی سر برمی آورد و همه چیز آوار می شود. چه کسی فکر می کرد که حضرت موسی از زهدان سبد زنده سر برخواهد آورد، به جز کسانی که خودشان او را دیده و در سبد نهاده و به آب سپرده بودند.