تنش های محیطی از عوامل اصلی کاهش دهنده رشد و نمو و در نهایت عملکرد گیاهان زراعی به شمار می آیند که با توجه به رشد روز افزون جمعیت و افزایش تقاضا به غذا، محدودیت های محیطی از مهمترین تهدیدهای جامعه بشری و امنیت غذایی انسان ها به شمار می آید. انواع تنش های محیطی در سلول های گیاهی یکسری تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی مشترکی را سبب می شوند. نکته قابل توجه در این مورد استفاده کردن گیاهان از راهکارهای مشترک برای مقابله با اثرات منفی آن ها می باشد. مشترک بودن نحوه آسیب رسانی و عملکرد مکانیسم های دفاعی در تنش های محیطی مزیت بسیار مهمی به شمار می آید. زیرا با توجه به تنوع تنش های محیطی، این ویژگی درک و مطالعه تنش های محیطی را آسان می کند. همچنین این اشتراک ها، پیچیدگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی اثرات منفی تنش های محیطی و راهکارهای مقابله با آن ها را به حداقل ممکن می رساند.