تاریخ برآمدن و فرمانروایی تیمور، نخستین پژوهش روشمندی است که درباره تیمور لنگ انجام گرفته است. پژوهشی درباره کشورگشای صحراگردی که به سال 771 ق/1370م. پایه های فرمانروایی خود را بر ویرانه های امپراتوری مغولان بنا نهاد و لشکریانش را در یورش هایی که از مسکو تا دهلی را در بر میگرفت، رهبری کرد. تیمور آخرین صحراگردی بود که یکجانشینان و صحراگردان اوراسیا را متحد کرد و عصر او، روزگار گذار از دوران کشورگشایی صحراگردان و برتری یافتن یکجانشینان بود. پروفسور منز در پژوهش خویش تیمور را از دو دیدگاه مورد پژوهش قرار می دهد. او نخست برتری ها و شایستگی های فردی او را که سبب دگرگونی جهان روزگار او شد و سپس وی را به عنوان بنیانگذار یک سلسله صحراگردی مورد بررسی قرار می دهد. منز در پژوهش خود در پی کشف مسائلی تاریخ نگرانه و انسان شناسانه مانند: شکل بندی دولت، رویه های قبایلی، روش های تیمور برای چیرگی بر صحراگردان و یکجانشینان و پیوند میان این دو گروه است. وی در پایان پژوهش خود دو پیوست دارد که در آن ها قبیله های عصر تیمور و مناصب دیوان سالاری او را بررسی می کند. تاریخ برآمدن و فرمانروایی تیمور، پژوهشی عالمانه درباره یکی از چهره های اصلی آسیای مرکزی، خاورمیانه و اروپای شرقی است که موضوعاتی نو را مورد بررسی قرار می دهد و مطالعه آن برای همه دانشجویان و متخصصان تاریخ به ویژه متخصصان تاریخ این عصر ضروری است. پژوهش بئاتریس فوربزمنز، آگاهی ما را درباره رویه های قبایلی به گونه ای در خور افزایش می دهد و انگیزه های پنهان کشورگشائی های تیمور را آشکار می کند.