بحران محیط زیست طبیعی جلوه بیرونی بحرانی در روان مردان و زنانی است، که چون از «آسمان» به خاطر «زمین» روی تافته اند، اینک در آستانه تخریب خود زمین نیز قرار گرفته اند. بحران زیست محیطی نه به صرف راه حل های خطابی و صوری، بلکه به مرگ و نوزایی انسان متجدد و جهان بینی او نیاز دارد. لازم نیست و در واقع نمی توان، آن گونه که برخی ادعا کرده اند، انسان را «از نو خلق کرد»، بلکه آدمی باید به عنوان انسان سنتی یا انسان پاپ گونه [خلیفه الله]، پل میان آسمان و زمین، تولدی دوباره پیدا کند و عالم طبیعت باید بار دیگر به همان صورتی که همیشه بوده است یعنی به صورت قلمروی مقدس که نیروهای خلاق الهی را منعکس می سازد تصور شود. باید معرفت دینی درباره طبیعت، جهان شناسی های سنتی و علوم مقدسی را که کماکان در بسیاری از نواحی غیرغربی عالم محفوظ است، حیاتی دوباره بخشید و درعین حال میراث خود سنت غربی در این حوزه را نیز به صورتی جدی احیا کرد.