مطالعات فرهنگی به عنوان یکی از مهم ترین پروژه های رو به رشد دانشگاهی در ربع آخر قرن بیستم به ویژه در واپسین دهه آن ظهور کرد. این رشته هم اکنون در اکثر قاره ها دارای دوره ها و گروه های آموزشی جداگانه است. این طرح دانشگاهی رشته بین المللی شناخته شده ای است که حضور فکری جدی آن از اروپا و استرالیا و آمریکا فراتر رفته و تا هند و تایوان و کره جنوبی گسترش یافته است. اصطلاح "مطالعات فرهنگی" با وجود این حضور فراگیر و آشکارا همچون نشانه ای به شدت "چند معنایی" باقی مانده است. کتاب "درآمدی بر نظریه فرهنگی معاصر" شرحی است درباره زمینه های تاریخی و سویه های نظری مطالعات فرهنگی. نویسندگان این کتاب پارادایم های اصلی نظریه فرهنگی را ذیل شش عنوان نقد و بررسی کرده اند: فایده گرایی، فرهنگ گرایی و ماتریالیسم فرهنگی، نظریه انتقادی و جامعه شناسی فرهنگ به نشانه شناسی ساختارگرا و پساساختارگرا، نظریه متفاوت و پسامدرنیسم. مطالعه این کتاب برای آشنایی دقیق پژوهشگران و دانشجویان با مسائل و مناقشات و تحولات نظری در عرصه مطالعات فرهنگی راهگشاست.