نظریه های جامعه شناسی همواره راه های تازه ای برای اندیشیدن به خود و جهانی که در آن زندگی می کنیم پیش پای ما گذاشته اند. آرمان علم جدید اجتماعی ساختن جهانی انسانی تر بود، اما جامعه شناسی هر روز بیش از پیش از این آرمان فاصله می گیرد. نظریه های جامعه شناسی، حیات عمومی و مخاطبان خود را فراموش کرده اند.
دغدغه های نظری نظریه پردازان اجتماعی جایگزین مسائل واقعی و روزمره ی زندگی انسان ها شده اند. بحث بر سر منطق کنش، برتری پارادایم نظم یا تضاد و رابطه ی سطوح خرد و کلان جایگزین دفاع از آزادی های فردی و نهادهای اجتماعی شده اند. درعین حال، زبان نظریه پردازان اجتماعی امروزی چنان پیچیده شده است که تنها متخصصان این رشته ها قادر به مطالعه ی آثار آن ها هستند و بدین ترتیب دانش اجتماعی به تدریج مخاطبان عمومی خود را از دست می دهد.
این اثر دعوتی است به بازگشت به آرمان اخلاقی کم رنگ شده ی کنت، مارکس، دورکیم، وبر، پارسونز، برگر، سی. رایت میلز، هابرماس و بسیاری دیگر: «تلاش برای ساختن جهانی بهتر».