بر خلاف تصور بسیاری، صورت های مالی تنها مجموعه ای از اطلاعات تاریخی یک شرکت که متعلق به گذشته است نمی باشد. بلکه صورت های مالی حقیقتی است از عملکرد یک بنگاه اقتصادی که با کمی دقت نظر، کلیه جوانب حاکم بر فضای کسب و کار را به خوبی به نمایش می گذارد و بر این اساس به نظر می رسد تحلیل صورت های مالی سهل ترین و قابل اعتماد ترین راه درک حقایق یک واحد تجاری خواهد بود. درکی که نبود آن بسیاری از مشکلات را برای کلیه ی ذی نفعان به همراه خواهد آورد و شاید گذشته تلخ برخی از سرمایه گذاری های انجام گرفته تاییدی بر خلائ وجودی این توانایی می باشد.هدف از نگارش این کتاب شناخت و ایجاد قابلیت تجزیه و تحلیل صورت های مالی اساسی نزد دانشجویان، حسابداران، مدیران، تحلیلگران مالی، سرمایه گذاران و کلیه ذی نفعان شرکت ها می باشد تا با ایجاد حلقه ارتباطی در زنجیره ی آموزه های خویش، قابلیت درک مسئولیت حقوقی هیئت مدیره، بازرس قانونی و حسابرس مستقل در تنظیم و مبانی اظهار نظر ناظرین را فراهم نموده و از طریق بسط و تشریح اجزای تشکیل دهنده این صورت ها و کمک از نسبت های مالی، موقعیت اقتصادی و عناصر پیرامونی تاثیر گذار بر شرکت ها و برآورد جایگاه آتی آنان را برای خوانندگان فراهم آورد.
در بررسی داراییها اشاره شده بود که داراییهای غیر جاری عمدتا بر اساس بهای تمام شده تاریخی در دفاتر ثبت میگردند و به طور طبیعی بعد از گذشت زمان با توجه به کسر مستمر استهلاک و تاثیرات تورمی، ارزش روز داراییها میتواند بسیار بیشتر از ارزش دفتری آنان ارزیابی گردد. لذا در پارهای از موارد و بنا به دلایلی چون روز آمدی و واقعی نمودن ارزش داراییها و به منظور کسب اعتبارات مالی از بانک ها، مدیریت تصمیم به تجدید ارزیابی داراییها خواهد نمود و باید توجه نمود که تجدید ارزیابی به صورت گزینشی ممنوع بوده و باید حداقل در یک طبقه از داراییها (کل زمین، کل ساختمانها کل ماشین آلات و…) صورت پذیرد. مازاد تجدید ارزیابی به عنوان یک درآمد غیر عملیاتی تحقق نیافته در سرفصل حقوق صاحبان سرمایه منعکس میگردد. از آنجا که مازاد مزبور درآمد تحقق نیافته است لذا افزایش سرمایه به طور مستقیم از محل آن مجاز نیست مگر در مواردی که به موجب قانون تجویز شده باشد. در مواردی که مازاد تجدید ارزیابی به موازات استفاده از دارایی توسط واحد تجاری به حساب سود (زیان) انباشته منظور میشود، مبلغ مازاد قابل انتقال معادل تفاوت بین استهلاک مبتنی بر مبلغ تجدید ارزیابی دارایی و استهلاک مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی آن است.